The Effects of the EU Foreign Policy Instruments Upon Third Countries

Abstract

The Lisbon Treaty took concrete steps to strengthen the foreign policy area of the European Union (EU). For instance, the European Commission constituted Foreign Policy Instruments to affect third countries with different financial and operational actions. In the EU, decisions on foreign policy require unanimity of member states. Unanimity indicates the determination of the member states to meet on a common ground on foreign policy and reflects the level of political integration of the EU. Accordingly, examining the effects of the EU Foreign Policy Instruments upon third countries can inform us about the level of political integration of the EU. This article, by using the case study methodology, intends to exemplify the EU Foreign Policy Instruments and to find out their effects upon third countries and some non-state actors. The research covers the developments of the last decade and concludes that the EU Foreign Policy Instruments are still not effective enough to change the policies and behaviours of the third countries. This conclusion indicates that the EU member states do not have a common accord on foreign policy and political integration in the EU seems unlikely in the near future.

Lizbon Antlaşması Avrupa Birliği (AB)’nin dış politika alanını güçlendirmek için somut adımlar atmıştır. Örneğin, Avrupa Komisyonu, üçüncü ülkeleri farklı mali ve işlevsel eylemlerle etkilemek için Dış Politika Araçları oluşturmuştur. AB’de dış politika kararları üye ülkelerin oybirliğini gerektirir. Oybirliği, üye devletlerin dış politika konusunda ortak bir noktada buluşma kararlılığına işaret eder ve AB’nin siyasi bütünleşme düzeyini yansıtır. Dolayısıyla, AB Dış Politika Araçlarının üçüncü ülkeler üzerindeki etkisini incelemek bize AB’nin siyasi bütünleşme düzeyi hakkında bilgi verebilir. Bu makale, vaka çalışması metodunu kullanarak, AB Dış Politika Araçlarını örnekleyerek açıklamayı ve bu araçların üçüncü ülkeler ve bazı devlet dışı aktörler üzerindeki etkilerini bulmayı amaçlamaktadır. Araştırma, son on yıl içindeki gelişmeleri kapsamakta ve AB Dış Politika Araçlarının üçüncü ülkelerin politikalarını ve davranışlarını değiştirme konusunda hala yeterli bir etkiye sahip olmadığına hükmetmektedir. Bu sonuç, AB üyesi devletlerin dış politika konusunda ortak bir mutabakata sahip olmadıklarına ve AB’de siyasi bütünleşmenin de yakın bir gelecekte mümkün görünmediğine işaret etmektedir.