The affinity between fiction and film can be explained by the affinity between fiction writer and the filmmaker. The fiction writer begins with a series of images which he conserves in his mind and which he has obtained from his past experiences. He sets these into motion while creating his fiction. Whenever there is a conflict, there is a story to be told. Filmmaker puts into motion the still images in his mind and he forms his film. From this perspective, it can be put forward that both the fiction writer and the filmmaker are artists who activate the mental photographs in their minds and who create their art through their selective perception. Therefore both the fiction writer and the filmmaker establish the still pictures in their minds from an aesthetic viewpoint and subjectivity to reach at their viewers or readers. American writer Sherwood Anderson and Irish writer James Joyce have reflected still pictures in their Winesbura. Ohio and Dubliners respectively by transforming those pictures into the form of motion pictures from their own Ill viewpoints and aesthetical perspectives. They have worked as if they were filmmakers in transmitting their fiction. To conclude fiction writing and film language have similar language, have similar characteristics, and both are based on the principle of putting into motion a sequence of still pictures relying on an expressionistic and subjective viewpoint and aesthetics.
Kurgusal yazım ile film arasındaki bağıntı, yazar ile film yapımcısı arasındaki bağıntı ile açıklanabilir. Yazar, eserini oluştururken geçmiş deneyimlerinden elde ettiği ve zihninde sakladığı bir dizi imgeden yola çıkarak bunları kurgulayıp harekete geçirir. Bu hareket kurgusal yazımda çelişkiyi oluşturur. Çelişkinin olduğu yerde anlatılacak bir öykü de vardır. Film yapımcısı da bir çok kare halindeki durağan fotoğrafı zihninde kurgulayarak hareketlendirir ve filmini oluşturur. Bu anlamda yazar ile film yapımcısı durağan, zihinsel resimleri harekete geçiren ve seçici algılamaları ile eserlerini meydana getiren sanatçılardır. Şu halde hem yazar hem de film yapımcısı zihinlerindeki durağan resimleri kurgulayarak okuyucu veya izleyicilerine belirli bir bakış açısı ve öznellik ile ulaşan sanatçılardır. Amerikalı yazar Sherwood Anderson ve İrlandalı yazar James Joyce Winesburq, Ohio ve Dubliners başlıklı eserlerinde birer film yapımcısı gibi durağan resimleri hareketli resimlere dönüştürmekle kalmaz, kendi bakış açılarıyla estetik anlayışlarını da okuyucularına yansıtırlar. Sonuç olarak, kurgusal yazım ile film dili aynı özellikleri taşır ve her ikisi de öznel ve dışa vurumcu bir estetik ile hareketsiz resimlerin hareketlendirilmesi prensibine dayalıdır.