The conduct and personalities of Dr. Faustus and the Duchess of Malfi are remarkable because of their powerful minds, as they resist the society and choose their own paths, showing a characteristically Renaissance confidence in their choice of freedom. They are both depicted as people who challenge the social codes and replace them with individual, personal codes. While they are on their individual quest for themselves, they also search for the divine power and the meaning of life. For Dr. Faustus, this is to discover the secrets which give man power over the natural world. Dr. Faustus is a learned man, a doctor of divinity who does not just jump to magic in one step, but rather spends a long time questioning everything before he decides to come eventually to this dangerous occult science, which leads to his downfall. His desire lies in necromancy, alchemy and magic, even though he does not harm others the way a black magician often does. Faustus seems to entertain himself with tricks, and loses his academic quality towards the end of the play. Coming to the Duchess, her purpose is to lead a virtuous and happy life, even if this life can be short. She follows her natural female desires, rejecting the domination of her brothers, thereby presenting an early example of the liberated woman who emerged during the Reformation and Enlightenment. The suppression of the Church has a good deal of influence on the protagonist's behavior. Images, notably of the sun in The Duchess of Malfi, which represents a Renaissance and Platonic notion of learning, are highlighted. Likewise, the Machiavellian individualistic effect, which was a very dominant influence at the time, is explained in terms of different conduct of characters in the two plays. By showing the powerful senses of the individual, and perhaps by showing the Renaissance's main discovery in two sharply contrasting plays, the thesis will draw attention to two important cultural and literary aspects of Renaissance individualism.
Dr. Faustus ve Malfi Düşesi'nin davranış ve kişilikleri, topluma direndikleri ve özgürlük tercihlerinde Rönesans'a özgü güvenin özelliğini gösteren kendi yollarını seçtikleri için, güçlü fikirleri nedeniyle dikkat çeker. İkisi de sosyal yasalara meydan okuyan ve onları kendi bireysel/kişisel yasalarıyla değiştiren şahıslar olarak tasvir edilirler. Kendilerini bulma yolunu araştırırken, ilahi gücü ve hayatın anlamını da ararlar. Bu, Dr. Faustus'a göre, insana doğal dünya üzerinde hakimiyet sağlayan sırların keşfedilmesidir. Dr. Faustus araştırmadan büyüyü kabul etmeyen biridir ve eğitimli bir teologdur. Bundan ziyade, (onu çöküşe sürükleyecek) tehlikeli gizli bilimlerle ilgilenme konusunda nihai kararını vermeden önce, her şeyi araştırarak uzun bir zaman geçirmiştir. Başkalarına zarar vermeden de olsa, bir kara büyücünün sık sık yaptığı yolda ölülerin ruhlarını çağırarak fal bakma, simya ve büyü alanlarına arzu duymaktadır. Faustus, kendisini hilelerle eğlendirir görünür ve oyunun sonuna doğru akademik niteliğini kaybeder. Malfi Düşesi'ne gelecek olursak; onun amacı, kısa da olsa erdemli ve mutlu bir hayat sürmektir. Düşes, erkek kardeşlerinin hakimiyetini reddederek kendi dişil doğal arzularını takip eder. Böylece Reformasyon ve Aydınlanma boyunca ortaya çıkan ''özgür kadın''ın erken bir örneğini sunar. Kilisenin baskısı başrolün davranışı üzerinde çok büyük bir etkiye sahiptir. Özellikle Rönesans ve Platonculuğun eğitim nosyonunu temsil eden Güneş gibi imgeler vurgulanır. Aynı şekilde o dönemde çok baskın bir rolü olan Machiavelli'nin bireyselci etkisi, her iki oyundaki karakterlerin farklı davranışları bakımından açıklanır. Tez, Rönesans'ın belki de temel keşfi olan bireyin güçlü duygularını keskin biçimde zıtlaşan iki ayrı oyunda sergileyerek, Rönesans bireyselciliğinin iki önemli kültürel ve edebi görünümüne dikkat çeker.
