Elektronik sözleşmelerin tüketicinin korunması açısından değerlendirilmesi

Abstract

Elektronik sözleşmeler Borçlar Kanunu’nda özel olarak düzenlenmiş olan bir sözleşme tipi olmadığından a tipik bir sözleşmedir. Bu nedenle de Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun ve ilgili yönetmeliklerle gerekli düzenlemeler yapılarak tüketicinin korunması sağlanmaktadır. Elektronik sözleşmelerde sözleşmenin taraflarından alıcı (tüketici) satın almış olduğu Şeyin parasını ödemek borcu altına girmekte, satıcı ise parası ödenen Şeyi tüketiciye teslim etme borcunu üstlenmektedir. Dolayısıyla tarafların karşılıklı olarak sözleşmeden doğan hak ve yükümlülükleri mevcuttur. Elektronik sözleşmelerde taraflar sözleşmenin kurulması sırasında karşılıklı hazır olmadıkları için tarafların bir takım yükümlülükleri de bulunmaktadır. Öncelikli edim yükümlüsü alıcı yani tüketici olduğu için tüketicinin korunmasına ilişkin tedbirler ve tüketicinin hakları da bu açıdan önem arz etmektedir.

Electronic contracts are “type a” contracts since they are not among contract types governed by the Code of Obligations specifically. For this reason, protection of consumers is ensured by making required arrangements through the Law on Protection of Consumers and the relevant regulations. In electronic contracts, buyer (consumer), one of the parties of the contract, assumes the liability for paying the price of the object he/she buys; and seller, the other party of the contract, assumes the liability for delivering the object, for which the payment is made, to consumer. Accordingly, the parties have mutual rights and obligations arising from the contract. Since the parties are not present mutually during the execution of contract in electronic contracts, they also have certain obligations. Measures for protection of consumers and rights of consumers also have importance in this respect since primary performance obligor is buyer, i.e. consumer