Assuming city as a playground survey on reclaiming design of some elements in city for responding to children’s need of spontaneous play activities in built environment

Abstract

This thesis study was conducted for urban development and implementation of child-friendly design with considering initial needs of children for having spontaneous play in city wide. Study was conducted based on series of observations on unconstructed children’s play in Ankara-Turkey and Tehran-Iran in 2013. Children’s reciprocal responses toward physical environment were taken into consideration for setting forth design ideas for further constructions in Kızılay city center of Ankara. As far as play considered as a tool for children creativity, theoretical research has been made to recognize what kinds of play elements would be helpful for enhancing children’s creativity through play practice. After All observations, questionnaires and theoretical research and some play ideas for the city scale has been developed, and have been exampled by images. Ideas were included reclaiming design of elements in urban setting in its micro scale such as; bus station, pedestrian bridges, sidewalks and window shops for encountering public especially children with joy of play in immediate environment. Moreover, it was considered as a solution for eliminating children’s domain segregation from public space in cities such as Tehran-Iran and Ankara-Turkey. In this study children were considered as infinite citizen of city by responding their needs to play as one of their fundamental and basic rights. Moreover, by reclaiming design of those units it is possible to influence on culture of children’s outdoor play,and it would be a tool for creativity and enhancing children’s sense of attachment toward their built environment while they have influential social interaction with their parents, caregiver and other society members.

Bu tez çalışması, kent çapında spontane oyun alanları oluşturmak üzere, çocukların gereksinimlerini saptayarak çocuk dostu tasarımların geliştirilmesi üzerinedir. Çalışma, 2013 yılında İran ve Ankara kentlerinde, çocukların kentte kendiliğinden geliştirdikleri oyun oynama biçimleri ve gereksinimleri üzerine yapılan gözlemlerden yola çıkarak geliştirilmiş, çocukların fiziksel çevreye karşı geliştirdikleri davranışlar, Ankara, Kızılay için geliştirilen oyun alanlarının tasarlanmasında yol gösterici olmuştur. vii Oyun, çocukların yaratıcılıklarını geliştirmek için de bir araç olduğundan, tasarımların bu yaratıcılığı teşvik etmek üzere hangi oyun elemanlarını içermesi gerektirdiği ile ilgili teorik araştırma yapılmış, çocuklarla ve ebeveynlerle anketler yapılmıştır. Tüm araştırmalar, gözlemler ve anketler sonucu, kent ölçeğinde oyun tasarıları geliştirilmiş ve görsellerle örneklenmiştir. Tasarılar, otobüs durakları, yaya köprüleri, kaldırımlar ve mağaza vitrinleri gibi çocukların oynarken kamusal alan ile karşılaşacakları, kent yaşamına katılacakları mikro ölçekteki tasarılardır. Ankara Türkiye, Tahran, İran örneklerindeki gibi çocukların kent yaşamından ayrılmasına çözüm olarak düşünülmüştür. Bu çalışmada, çocuklar, kentin sonsuz yurttaşları olarak kabul edilip, en temel gereksinimleri olan oyunun kent mekanında karşılanması gerektiğinden yola çıkılmıştır. Böylelikle, hem çocukların dış mekanda oyun gereksinimleri karşılanacak, hem yaratıcılıklarında olumlu etkisi olacak hem de kendilerini yaşadıkları kente ait bireyler olarak kenti sahiplenmelerine ve kentliler ile sosyal ilişkiler gerçekleştirmelerine neden olacaktır.