Mevcut çalışmada, sert ve yumuşak güç kapasitesi bakımından
uluslararası ilişkilerde etki sahibi olmak bağlamında küçük devlet olarak
tanımlanan Ermenistan’ın, kaynak elde eden devlet olamamasının dış
politika otonomisinde zafiyete sebep olduğu; diaspora ve Rusya ile
ilişkilerinin ise; para transferleri, doğrudan yabancı yatırımı (DYY) ve
siyasi/askeri destek ile dış politikada kısmen dirençlilik sağladığı ileri
sürülmektedir. Ancak, söz konusu faaliyetler köklü bir yeniden yapılanma
ve öz yeterlilik temin etmediğinden, Ermenistan’ın sistemdeki başarılı
aktörlerin otonom dış politikalarını taklit edemeyeceğinin ve ağırlıklı olarak
mevcut diaspora ve Rusya yönelimli dış politika strateji ve uygulamalarını
kısa ve orta vadede devam ettirmesinin/pekiştirmesinin, yüksek olasılık
olduğu belirtilmektedir
This paper asserts that, described as a small state in view of its
hard and soft power capacity as well as impact on international relations,Armenia’s failure in qualifying as a resource-extractive state leads to
vulnerability in its foreign policy autonomy, while its relations with the
diaspora and Russia provide partial viability in foreign policy via remittances,
foreign direct investment and political/military support. However, since such
activities have not provided a grass-roots reconstruction and self-sufficiency,
it is argued that Armenia is not likely to emulate the autonomous foreign
policies of the successful actors in the system and is likely to sustain/reinforce
the existing, mostly diaspora- and Russia-oriented foreign policy strategies
and practices in the short- and medium-terms
