There have been fierce discussions on the causes of global
mobility/migration and its effects on national security and
belonging as well as struggles that migrants’ have had to face
in arrival countries, while little has been said about how
residents of arrival cities have been reacted to the effects of
global mobility. Lacking of studies that evaluate the migration
issue from the side of receiver societies seems result in onesided policies that put the pressure on migrants in addressing
ever-increasing discrimination and exclusion practices cities.
The aim of this paper is to look from “the eyes of receiver
societies” to determine existing / potential struggles that
result in social exclusion practices at local level, where all
social tensions become observable. To provide evidence, 40
semi-structured interviews were conducted in 2016 in
Tarlabaşı Istanbul (a metropolitan urban area that has
received considerable amount of Syrian immigrants since
2011). The main argument is, regardless of ethnic, cultural and
religious similarities and discourses of brotherhood; Syrian
immigrants are more likely to be excluded in the long term as
their duration of stay increases and as they engage urban
economy (labor market, redistribution mechanisms), network
relations and everyday lives of native residents.
Küresel hareketlilik ve göç, bu süreçlerin ulusal güvenlik,
aidiyet ve toplumsal ilişkiler üzerine etkileri ile beraber
göçmenlerin gittikleri ülkelerde yüzleşmek durumunda
kaldıkları problemlere değinen çalışmalara literatürde sıkça
yer verilirken; göçmenleri rızayla veya zorla ağırlamak
durumunda kalan toplumların bu küresel hareketliliğe karşı
tepkileri ve görüşlerine yönelik çalışmalar eksik kalmıştır. Söz
konusu eksiklik, kentlerde giderek artan sosyal dışlanma ve
ayrımcılık süreçlerinin önlenmesinde, sorumluluğun büyük
kısmını göçmenlere yükleyen tek taraflı politikalar
üretilmesine neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı, küresel
göçün kentsel etkilerini, göçmenleri misafir eden toplumların
gözünden yerel ölçekte (özellikle mahalle ölçeğinde, günlük
ilişkiler odağında) değerlendirerek, sosyal dışlanma
pratiklerine neden olan mevcut / potansiyel gerilimleri ortaya
koymaktır. Tartışma, 2011 yılından itibaren Suriyeli
göçmenlerin ağırlıklı olarak geldiği İstanbul Tarlabaşı’nda,
2016 yılında gerçekleştirilen 40 adet yarı-yapılandırılmış
mülakat bulguları ve güncel kentsel tartışmalar ışığında
yürütülmüştür. Çalışmanın temel argümanı, etnik, kültürel,
dini benzerliklere ve kardeşlik söylemlerine rağmen; Suriye
göçmenlerin kentte kalış sürelerinin arttıkça, kent
ekonomisine (yani iş gücü piyasasına, yeniden dağıtım
mekanizmalarına) toplumsal ağlara ve günlük toplumsal
ilişkilere dahil oldukça, uzun vadede daha çok ayrımcılık ve
dışlanma pratiklerine maruz kalmalarıdır.
