Manevi Tazminat Alacağının Devredilmesi Konusuna İlişkin Bir Değerlendirme

Abstract

Kanun, sözleşme veya işin niteliğinden doğan bir istisna bulunmadıkça her tür alacağın, alacağın devri yoluyla devredilebileceğine ilişkin kuralın önemli bir istisnası Türk Medenî Kanunu’nun 25’inci maddesinin 4’üncü fıkrasında yer almaktadır. Bu kuralda manevî tazminat alacağının karşı tarafça kabul edilmedikçe devredilemeyeceği düzenlenmiştir. Bu düzenlemeyle kanunkoyucu, manevî tazminat alacağının, bu alacağa temel teşkil eden hukuka aykırı fiilde ihlal edilen kişilik hakkından farklı olarak, şahsa sıkı sıkıya bağlı bir hak değil, bir malvarlığı hakkı olduğunu göz ardı etmiştir. Kanunkoyucu tarafından hükme bağlanmış her tür manevî tazminat alacağı bakımından geçerli olan bu kural, karşı tarafın kabulünden ne anlaşılacağı, karşı tarafın manevî tazminat alacağının kabulünün hangi kapsamda olması gerektiği ve ayrıca ortada karşı tarafın kabulü bulunmasa dahi manevî tazminata ilişkin kesinleşmiş mahkeme kararının varlığında manevî tazminat alacağının devrinin mümkün olup olmadığı konuları bakımından incelenmesi gereken bir hükmü oluşturmaktadır.

An important exception for the rule that any kind of receivable can be transferred through the assignment of claims, unless there is an exception arising from the law, contract or the nature of the business, is regulated in the 4th clause of the Article 25 of Turkish Civil Code. In this rule, it is regulated that the compensation claims of non-pecuniary damages resulting from an infringement of personality rights cannot be transferred unless it is accepted by the other party. With this regulation, the legislator ignored that the compensation claims of non-pecuniary damages are different from the personal right which is violated and within this context these rights are not certainly a personality right, but the right to property. This rule is valid for all kinds of non-pecuniary damages that have been regulated by the legislator and should be examined in particular in terms of the meaning of the expression "acceptance of the other party", the content of acceptance of this other party and the possibility of transfer of non-pecuniary damages if there is a final court decision regarding compensation even if there is no acceptance of the other party.