Kamu görevlisi disiplin hukukunda, alanın kendine özgü ilkeleri yanında ceza hukukunun temel ilkelerinden yararlanılmaktadır. Bunların bir kısmı mevzuatta doğrudan disiplin soruşturmaları açısından düzenlenmiş, bir kısmı ise içtihatlarla kabul edilmiş ve kısmen ya da tamamen uygulamaya girmiştir. Ceza yaptırımı ile disiplin yaptırımı arasındaki benzerlik ve farkların ortaya konması, bu ilkelerin uygulanabileceği çerçeveyi de belirleyecektir. Anayasa, Avrupa İnsan
Hakları Sözleşmesi’nin (AİHS) 6. maddesinden farklı olarak, konu bakımından adil yargılanma hakkına sınırlama
getirmemiştir. Bu nedenle idari yaptırımlar AİHS çerçevesinde sınırlı bir şekilde incelenirken, Anayasa daha geniş bir
koruma sağlar. Bu korumanın da etkisiyle, adil yargılanma hakkının unsurlarından olan masumiyet karinesi ve şüpheden sanık yararlanır ilkeleri disiplin soruşturmalarında da uygulanmaktadır. Bu uygulama aynı zamanda, yüksek yargı
organlarının söz konusu ilkeleri sadece mevzuat ile getirilen güvenceler değil de hukukun genel ilkeleri olarak kabul
etmesinin bir sonucudur. Bu çalışmada masumiyet karinesi ve şüpheden sanık yararlanır ilkesinin kamu görevlisi
disiplin hukukunda uygulanmasının farklı bağlamlarda doğurduğu sonuçlar incelenmektedir.
In the disciplinary law of public servants, fundamental principles of criminal law are applied in addition to specific
principles of the field. Some of those principles are clearly set out in legislation for disciplinary proceedings, while
others are formulated in the case law and applied partly or fully in practice. Setting forth the similarities and
differences between criminal and disciplinary sanctions would clarify the normative framework in which those
principles can be applied. Unlike Article 6 of the ECHR, the Turkish Constitution does not limit the normative area
of the right to a fair trial and provides a wider protection of that right. Thanks to this protection, the presumption of
innocence and in dubio pro reo principle are applied also in disciplinary proceedings. This practice is also a result
of the higher judicial bodies’ approach regard of those principles not just as legal protections, but as general
principles of law. In this study, the results of the application of the presumption of innocence and in dubio pro reo
principle in public servants disciplinary law in various contexts are examined.
