Tarihi yapıların bakım, onarım ve restorasyon müdahale kararları, yapıların tarihi ve
günümüze gelene kadarki değişimi ile doğrudan ilişkilidir. Bu nedenle onarım ve
restorasyon çalışmalarında görülen ve ulusal-uluslararası toplantılara konu olan mimari
korumada özgünlük ölçütü, eserin tarihi değeri ve kültür mirasının özgün değerleriyle
birlikte geleceğe aktarılması bakımından büyük önem arz etmektedir. Kültür varlıklarının
özgün değerleriyle geleceğe aktarılması ile mimarlık biliminin yanı sıra, tarih, sanat,
jeoloji, kimya, malzeme bilimi, arkeoloji, sosyal antropoloji, sosyoloji gibi pek çok bilim
dalı hakkında bilgi ve belgeye ulaşılabilmektedir. Bu bağlamda makalede, günümüze
kadar ulaşabilmiş özgün değerleriyle geleceğe aktarılmasına katkı sağlamak amacı ile,
Anadolu Selçuklu Dönemi mimarisinin değerli eserlerinden olan Konya İnce Minareli
Medrese tasarım ve biçim bakımından incelenmiştir. Eser, araştırma sonucu elde edilen
veriler ve yerinde yapılan inceleme ile Nara Özgünlük Belgesi’nde ve Dünya Miras
Sözleşmesi Uygulama Rehberi’nin (The Operational Guidelines for the Implementation of
the World Heritage Convention) 82. Maddesi’nde geçen özgünlük ölçütü bileşenlerinden
olan biçim ve tasarım unsuruna ilişkin belirlenen kriterler kapsamında, görünen yüzeyler
üzerinden analiz edilmiştir.
The decisions taken for the intervention to the historical buildings which has the aim
of maintenance, repair and restoration, are directly related to the history and historical
changes of the buildings. For this reason, the criterion of originality in architectural
preservation which is seen in the repair and restoration works and is the subject of
national-international meetings has a great importance in terms of the historical value of
the work and transferring the cultural heritage to the future along with its original
values. The transfer of cultural assets to the future with their original values provides
access to information and documents on many disciplines such as history, art, geology,
chemistry, materials science, archeology, social anthropology and sociology as well as
architecture. In this context, Konya İnce Minareli Madrasa, one of the valuable works of
Anatolian Seljuk Period architecture, has been investigated in terms of the design and
form in order to contribute to the transfer of the original values to the future. The “form”
and “design” are the components of authenticity standarts according to the Nara
Originality Certificate and the Article-82 of The Operational Guidelines for the
Implementation of the World Heritage Convention. In this paper, visible surfaces are
analyzed through the data obtained from research and on-site examination considering
both form factor and criteria which are determined from design factor.
