J. M. Coetzee's Foe: Giving voice to silenced Susan and Friday

Abstract

J.M. Coetzee'nin Foe adlı eseri Daniel Defoe'nun Robinson Crusoe adlı romanının parodisidir . Robinson Crusoe, 18. yüzyılda sömürgeci romanların atası olarak kabul edilmiştir. Coetzee romanında sömürgecilik sistemini ve erkek egemen toplumların bireyler üzerinde kurdukları baskıyı ele alır. Bunu yaparken postmodern ve feminist bakış açılarından faydalanmıştır. Bu tür toplumlar, kendisinden farklı renge sahip ya da farklı cinsiyete ait insanları "öteki" olarak adlandırmış, onları sessizleştirmiştir. J.M. Coetzee romanında bu sessizleştirilmiş karakterlere ses vererek, önceden varolan bu ötekileştirilmiş anlayışı yıkmak için Defoe'nun romanını bir kadın anlatıcı gözüyle yeniden yazmıştır. Bu tezin amacı ise J.M. Coetzee'nin romanındaki dilsiz Friday'in ve romanın kadın anlatıcısı Susan Barton'ın nasıl sessizleştirildiği ve ötekileştirildiğinin incelemektir.

J.M. Coetzee offers in Foe a questioning of the colonialist and patriarchal realities and their effects on individuals, fighting back against these constructed realities as a postmodernist, postcolonial and feminist questioning. Coetzee's Foe is written largely as a reworking of Robinson Crusoe with its deliberate aim of rejecting the conventional narrative form of Defoe's novel. Robinson Crusoe is accepted to be the progenitor colonialist novel written in the eighteenth century silencing the Other.Coetzee's novel tries to decompose the monologic discourse which denies the existence of other voicesby rewriting Defoe's well-known text which Coetzee's novel is in direct dialogue with using a marginalized female narrator, Susan Barton as a mouthpiece.The aim of this thesis is to study J.M. Coetzee's Foe as a postmodernist novel which problematizes the concept of representation and which gives voice to the silenced other by re-telling the story from the mouth of his female narrator Susan Barton and tongueless Friday.