Updating the restoration Libertine in Tanika Gupta’s contemporary adaptation of William Wycherley’s the country wife

Abstract

This paper analyses Tanika Gupta’s contemporary version of William Wycherley’s Restoration comedy, The Country Wife, particularly in terms of its treatment of the libertine character central to the genre described as ‘sex’ or ‘marriage’ comedy, popular during the 1660s and 1670s (Rosenthal 7-8). By resituating the play in contemporary multicultural London, Gupta enables a critique of contemporary gender and marital mores amongst young, ethnically-hybrid communities to emerge, problematising patriarchal, misogynist or aggressive versions of masculine identity, and asserting the right of individual men and women to choose their own marriage partners. However, she also gives place to the libertine ethos as it was valorised in early modern sex comedies. Critical debate concerning the social and moral implications of the libertine have remained active since the seventeenth century, with the libertine character generally interpreted as either a refreshing freedom-seeker or an anxious misogynist. While Wycherley’s play celebrates but finally limits and condemns the efforts of the libertine to disrupt patriarchal social structures, returning the rebellious upperclass ladies to patriarchal authority, and condemning Horner to future (teputedly impotent) oblivion, Gupta’s female libertines, Dolly and Daisy, remain fun-loving outsiders ready to embark on new adventures, while Hardeep/Horner succeeds in assisting the “country wife” to escape an unhappy marriage. Gupta’s version of the play draws parallels between Restoration social debate – particularly concerning morality, marriage, patriarchy and class – and the ethnically charged debates concerning cultural identity, marriage and gender rights which dominate twenty-first century urban Britain.

Wife adlı oyununun, özellikle 1600 ve 1670’lerde popüler olan “cinsellik” veya “evlilik” komedisinin temelini oluşturan çapkın karakterini esas aldığı çağdaş versiyonunu inceler (Rosenthal 7-8). Bu oyunu, çok-kültürlü Londra’da yeniden canlandırarak, Gupta çağdaş genç melez topluluklardaki cinsiyet ve evlilik normlarını eleştirir, saldırgan ataerkil kadın düşmanına örnek erkek kimliklerini problematize eder ve kadın ve erkeklerin birey olarak eşlerini seçme hakkını vurgular. Aynı zamanda, erken dönem modern cinsellik komedilerindeki çapkınlık etosu üzerinde de durulmuştur. Çapkın karakterine, onyedinci yüzyıldan günümüze kadarki ahlaki ve sosyal yaklaşımlar, onu genellikle ya hoş bir özgürlük arayışçısı ya da tedirgin bir kadın düşmanı olarak değerlendirmiştir. Wycherley’nin oyunu çapkın karakterini onaylamakla beraber, onu sonunda ataerkil sosyal düzeni bozmaya kalkıştığı için suçlar ve isyankar üst-sınıf kadınlarını ataerkil otoriteye geri döndürüp, Homer’i de iktidarsızlıkla cezalandırırken, Gupta’nın Hardeep/Homer karakteri “köylü gelinin” mutsuz bir evlilikten kurtulmasını sağlar ve kadın çapkınları, Dolly ve Daisy, yeni serüvenlere açık zevk düşkünü yabancılar olarak kalırlar. Gupta’nın oyunu, Restorasyon döneminin - özellikle ahlak, evlilik, ataerkillik ve sınıf kavramları üzerine yoğunlaşan- sosyal tartışmaları ile, kendi oyununda ele aldığı yirmibirinci yüzyıl Londrası şehir hayatındaki etnik içerikli kültürel kimlik, evlilik ve cinsiyet hakları ile ilgili tartışmaları arasında paralellik kurar