Language attitudes of Turkish students towards the English language and its use in Turkish context

Abstract

Learners, teachers, administrators, and parents complain about why most of Turkish people cannot attain the desired level of proficiency in English. Within the frame of this study, it is assumed that the provocative relation between language attitudes and language learning is a missing point of discussions on the problems of teaching English in Turkey. This study examines the relationship between language attitudes towards the English language and its use in Turkey. The sample included 190 eighth grade students of a private primary school in Adana, Turkey, where English is intensively taught. The questionnaire consisted of two parts: The first part required personal information such as gender, the age when they started to learn English, the place where they started to learn English. The second part asked them about their attitudes towards the English language and their attitudes towards the use of English in Turkish context. Mann Whitney U test and Spearman’s rho correlation coefficient tests were applied. It is found out that although these students are exposed to English in a school environment more frequently than other students at public schools, they have only mildly positive attitudes; especially female students have higher rates. They recognize the importance of the English language but interestingly do not reveal high level orientation towards learning the language. On the other hand, they have mildly positive attitudes towards the English based culture but they are not tolerant to Turkish people speaking English among themselves

Öğreniciler, öğretmenler, yöneticiler ve anne babalar, Türk insanının neden istenen düzeyde İngilizce öğrenemedikleri konusunda şikayet edegelmektedirler. Bu çalışma bağlamında, dilsel tutumlar ile dil öğrenme arasındaki birbirini tetikleyici ilişkininin, Türkiye’deki İngilizce öğretimiyle ilgili sorunlar üzerine yapılan tartışmaların kaçırdığı bir nokta olarak düşünülmüştür. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de, İngiliz diline ve İngilizcenin kullanımına ilişkin tutumlar arasındaki ilişkiyi incelemektir. Örneklem, Adana ilinde İngilizcenin yoğun olarak öğretildiği özel bir okulun 190 sekizinci sınıf öğrencilerini kapsamaktadır. Uygulanan sormacanın iki bölümü bulunmaktadır: Birinci bölüm, cinsiyet, İngilizceye öğrenmeye başlama yaşı ve yeri ile ilgili kişisel bilgilere yönelik sorulan sorulardan, ikinci bölüm ise Türkiye bağlamında İngilizcenin kullanımı ve İngiliz diline ilişkin tutumlarını öğrenmeye yönelik olarak sorulan sorulardan oluşmaktadır. Mann Whitney U test and Spearman’s rho correlation coefficient testleri uygulanmıştır. Bu çalışmada, devlet okullarında okuyan öğrencilere göre daha yoğun İngilizce eğitimi almalarına karşın bu öğrencilerin genel anlamda, orta düzeyde olumlu tutumlarının olduğu; kız öğrencilerin ise daha yüksek oranlara sahip olduğu bulunmuştur. Örnek grubundaki öğrenciler İngilizcenin önemini anlamakta, ancak İngilizceyi öğrenmek konusunda yüksek düzeyde istek göstermemektedirler. Bir başka bulgu ise, İngilizce konuşulan kültüre ilişkin orta düzeyde olumlu tutumları bulunurken, Türklerin kendi aralarında İngilizce konuşmalarına ise hoşgörü gösterememektedirler